Gezondheidszorginstellingen behoren tot de moeilijkste gebouwen om goed te beveiligen. Ze houden het midden tussen een comfortabele uitstraling en de toepassing van strikte protocollen voor veiligheid, beveiliging en privacy. De koude, institutionele uitstraling die vaak wordt geassocieerd met oudere zorggebouwen is niet langer een optie. Patiënten en hun familieleden willen dat de faciliteiten een weerspiegeling zijn van hun toewijding aan medelevende zorgbeveiliging. Maar veiligheid moet de eerste prioriteit blijven, want de gevolgen van een onveilige instelling kunnen ernstig zijn.
Uitdagingen voor de beveiliging van klinieken en ziekenhuizen
Bepaalde uitdagingen zijn uniek voor instellingen in de gezondheidszorg. Ze worden vaak verergerd door het spanningsveld tussen openheid en strikte beveiliging. Een van de meest unieke uitdagingen is de zorg voor een patiëntenpopulatie die soms verdoofd is of niet in staat is voor zichzelf te zorgen. Je moet een evenwichtige, open omgeving behouden, maar wel de juiste beperkingen opleggen. Het is belangrijk dat evenwicht tussen de zorg voor je patiënt en het openstaan voor familie en vrienden te vinden.
Patiëntenzorg creëert soms unieke uitdagingen. Soms kunnen patiënten niet voor zichzelf zorgen en rekenen ze op zorgpersoneel voor al hun basisbehoeften. Evenals voor de bescherming van hun privacy en gegevens.
In andere gevallen kunnen problemen met gedragsstoornissen of middelengebruik de behandeling van de patiënt voor dringende lichamelijke gezondheidsproblemen, zoals een botbreuk, bemoeilijken. Beveiligingsmedewerkers en facilitair personeel in de gezondheidszorg moeten met al deze uitdagingen rekening houden wanneer zij beoordelen waar technologie moet worden geüpgraded, betere beveiligingspraktijken moeten worden geïmplementeerd en beveiligingspersoneel moet worden ingezet.
De balans vinden tussen beveiliging en toegang in de gezondheidszorg
Bij beveiliging draait alles om het creëren van lagen van bescherming. In de gezondheidszorg is de eerste laag een betrokken werknemerspopulatie. Als hyet personeel begrijpt wat er in hun omgeving gebeurt en waarom er beveiligingsmaatregelen zijn genomen, kunnen zij het publiek helpen om veilig hun weg te vinden in een ziekenhuis. Zonder dat ze het gevoel krijgen dat ze worden buitengesloten.
Vervolgens moet de hele organisatie zich inzetten voor de communicatie van het idee van een veilige, beveiligde faciliteit waar iedereen zorg van hoge kwaliteit kan ontvangen. De gebroken venstertheorie die is ontwikkeld voor de criminologie is ook van toepassing op de gezondheidszorg. Met andere woorden, zichtbare tekenen van wanorde creëren een omgeving die deze zaken aanmoedigt en in stand houdt.
Op een spoedeisende hulpafdeling, als de muren rommelig zijn, de stemmen luid zijn en er spullen op de vloer liggen, zendt dat een boodschap uit van ‘Alles kan’. Als op dezelfde spoedeisende hulpafdeling alle apparatuur is opgeborgen zoals het hoort, de vloeren schoon zijn en de lampen helder, dan geeft dat een ander signaal af. Het personeel moet bij dat proces betrokken zijn. Deels is dat de manier waarop personeel met die ruimte omgaat en de manier waarop ze met het publiek communiceren.
Andere lagen van beveiliging zijn bijvoorbeeld toegangscontrole, massameldingen en bewaking. Elke laag speelt een belangrijke rol in een zorginstelling.
